“Expressievormen van het lichaam fascineren mij. Ze brengen me in beweging. Ik denk dat een lichaam altijd oprecht is en helder vertaalt hoe het zich voelt. Zonder nuance, zonder zever. Dans kan bestaan uit kleine alledaagse gebaren, een onopgemerkte beweging. Die bewegingen vertellen veel verhalen. Ze kunnen zich transformeren tot een choreografie. Ik heb specifiek iets met handen, het zijn prachtige eerlijke authentieke lichaamsdelen die zeer duidelijk zijn. Hun helderheid geeft me rust. Een eenvoud die er altijd is. Een rechtstreekse manier van storytelling die nooit ophoud.

Waaiers, stressballen, puzzels, legoblokken en smartphones: allemaal dingen die ons iets om handen geven. Neem dat van ons af en we worden nerveus. We staan in ons blootje. Het ongemak en de onhebbelijkheid die tevoorschijn komt, toont aan dat het gebruiken van onze handen geen bevlieging of amusement is. Er wordt iets geraakt in de kern van ons lichamelijk bestaan.

Een hand en een voet als vertaling van hoe ik de dingen ervaar. Er wordt iets blootgelegd tussen afstand en verbondenheid. Tussen nabij zijn en het bewaren van de nodige afstand. Tussen toegelaten en afgewezen worden. Ik zou graag hebben dat mensen de dingen zien alsof het voor het eerst was, en dan merken hoe mooi ze zijn. Dat probeer ik vast te leggen. Het is een onvoltooide choreografie die voortdurend in verandering is.

Voor een totaal ervaring: leg je laptop op de grond, ga op je buik liggen en druk op start.“